روایت نامه‌هایی که مردم برای امام رضا(ع) می‌نویسند و داخل ضریح می‌اندازند

الهام مهدیزاده | شهرآرانیوز؛ «سلام آقاجان! یا غریب الغربا (ع) و یا معین الضعفا (ع)! من پناهی ندارم. مگر شما ضامن غریبان نیستید؟ کمکم کن. بچه مریضی دارم که جلو چشمانم روز به روز آب می‌شود. با دستمزد کارگری نمی‌توانم پول دوا و درمانش را جور کنم. دستم خالی است. یا امام رضا (ع)! جان جوادت (ع) به دادم برس.»
روی برگه‌ای کوچک، همه حرف‌های ناگفته دلشان را‌ می‌نویسند؛ از بی پناهی هایشان می‌گویند، از غم‌ها و درد نداری‌ها و... هرکسی به نحوی، درد دل و بغض‌های فروخفته اش را در نامه به امام رضا (ع) می‌نویسد و داخل ضریح نورانی رضوی می‌اندازد.

امام رضا (ع)، تنها امید پدر و مادر کودک بیمار

روایت نامه‌ها را یکی از خادمان حرم مطهر رضوی که پیگیری این نامه‌ها را بر عهده دارد، بیان می‌کند. می‌خواهد نامش را ننویسیم و او فقط راوی بخشی از این نامه‌ها باشد. روایت‌ها را کوتاه بیان می‌کند، هرچند تأکید دارد که برای به نتیجه رسیدن یک نامه، پیگیری‌های بسیاری از سوی خادمان حرم مطهر رضوی صورت می‌گیرد تا به سرعت به سرانجام برسد.

روایت نخست این خادم مربوط به پدر و مادر یک کودک بیمار است؛ می‌گوید: ۴ تیر امسال بود که نامه‌ای داخل ضریح حرم مطهر رضوی انداخته شد. متن این نامه را پدری نوشته بود که فرزندی بیمار داشت. در متن نامه آمده بود: «یا امام رضا (ع) جان! بچه ام بیماری خاص و نادری دارد. انگشتان دستش قوت ندارد. دکتر‌ها گفته اند که برای جراحی او باید ۴۰ میلیون بدهیم. با پول کارگری که فقط امور روزمره زندگی مان می‌گذرد، چطور این پول را برای درمان جور کنم؟» او از امام رضا (ع) طلب کمک کرده بود.

نامه این پدر، همان روز خوانده شد و پیگیری‌هایی صورت گرفت. چهار روز بعد، تولیت آستان قدس رضوی با فوریت، دستوری مبنی بر کمک به این خانواده و اهدای مبلغ مورد نیاز جراحی این کودک صادر کرد و با همین سرعت، همه چیز برای درمان و جراحی فراهم شد. دیروز و پس از پایان دوره درمان دارویی، این کودک جراحی شد. آن طور که خبر داریم، حال کودک بعداز جراحی خوب است.

وقتی صدا و تصویر به خانه‌ای شادی بخشید

روایت دوم این خادم حرم درباره نامه‌ای است که یک مادر به صندوق حرم مطهر رضوی انداخته بود. خادم حرم مطهر رضوی درباره این نامه و سرنوشتی که حاصل شد، این طور روایت می‌کند: چندی قبل، نامه‌ای را باز کردیم که از زبان مادر یک خانواده بود. آن طور که نوشته بود، خانه کوچک آن‌ها تلویزیون نداشت و بچه هایش از دیدن برنامه‌های کودک محروم بودند. نوشته بود که قوم و آشنایی ندارد. شوهرش از کار افتاده است و او زندگی را با کار در خانه‌های مردم اداره می‌کند.

از حسرت‌ها و گریه‌های کودکانش برای نبود تلویزیون نوشته و گفته بود که پولش آن قدر نیست که بتواند تلویزیونی برای شادی بچه هایش بخرد. خودم به این خانم زنگ زدم. وقتی شنید که به خاطر نامه اش به امام رضا (ع)، قرار است تلویزیون به خانواده اش اهدا شود، چند دقیقه‌ای بدون اینکه کلامی بگوید، اشک شوق ریخت.

ایجاد اشتغال برای چند نفر با هزینه ۴۰ میلیون تومان، نمونه دیگری است که به گفته این خادم، در این چند ماه و از میان نامه‌های مردمی به نتیجه رسیده است.
هادی غلامی مدیر امور مجاوران آستان قدس رضوی است. او در گفتگو با شهرآرا به نامه‌های ارسالی زائران و مجاوران به آستان قدس رضوی اشاره می‌کند. به گفته او، این نامه‌ها اغلب داخل ضریح انداخته شده و بخشی نیز به صندوق‌های ارتباط مردمی داخل حرم انداخته می‌شود. تعدادی از این نامه‌ها نیز درباره دیدار‌های مردمی با تولیت آستان قدس رضوی است.

غلامی به محور نامه‌ها اشاره می‌کند و‌ می‌گوید: نامه‌ها را پس از خواندن به منظور پیگیری دسته بندی می‌کنیم. بخشی از این نامه ها، شامل دل نوشته‌های مردمی است. تعدادی نیز به مشکلات معیشتی و پرداخت هزینه‌های درمان می‌پردازد. جدا از آن، نامه‌هایی درباره زندانیان و طلب کمک از امام رضا (ع) برای آزادی آن‌ها نوشته شده است که در باره این نامه ها، خادمان مطهر رضوی با خانواده‌های شاکی به منظور بخشش فرد زندانی، گفتگو می‌کنند.